Op 10 november is het de Dag van de Mantelzorg. Door het hele land is er dan extra aandacht voor mensen die zorgen voor een ziek familielid, zieke vriend of buur. Die zorg is vaak onzichtbaar.

Bij ContourdeTwern krijgt deze mantelzorger altijd de aandacht die hij of zij verdient. Eén van de mantelzorgers is Tineke (65). Jarenlang zorgde ze met liefde en plezier voor haar ouders, zwager en man. Ook al kostte dit haar veel tijd, energie en kruim.

Tineke werkte in de zorg, maar zorgde ook voor haar ouders: “Mijn moeder kreeg tia’s en werd steeds onzekerder. Mijn vader ging door zijn oogziekte steeds slechter zien. Ik runde het hele huishouden. Later kregen ze allebei dementie. Ik moest vaak meerdere keren naar mijn ouders gedurende de nacht omdat mijn vader angstig was of was gevallen. Dat was een breekpunt. Oververmoeid belde ik mijn huisarts. Binnen vier dagen mocht mijn vader naar het verzorgingshuis!” Vijf jaar geleden overleed hij. Haar moeder wilde niet meer verder leven zonder hem en overleed twee jaar later in het verzorgingshuis. De mantelzorg vergde veel van haar. “Na de dood van mijn vader kreeg ik twee keer longontsteking. Ook na de opname van mijn moeder, werd ik ziek. Een reactie op alle stress en verdriet.”

Dan zakt de moed in je de schoenen

Tineke zorgde ook voor haar zwager, die Parkinson en reuma heeft. In het ziekenhuis kreeg hij een delier. Tineke: “Het medisch team achtte hem handelingsonbekwaam en constateerde beginnende dementie. Hij moest naar een verzorgingshuis. Met mijn zorgachtergrond zag ik juist vooruitgang. Ik heb gevochten om hem thuis te krijgen, en dat is gelukt!”

Samen muziek maken…

Daarna kwam haar leven in rustiger vaarwater, tot haar man een jaar geleden ziek werd. Hij had vernauwde bloedvaten en afgestorven darmen en moest geopereerd worden. Tijdens de operatie kreeg hij twee herseninfarcten na elkaar. De operatie werd gestaakt. “In de verkoeverkamer brabbelde hij, was hij angstig en gedesoriënteerd. Het hele medische team was ontdaan. Toch moest hij de dag daarna geopereerd worden aan zijn darmen. Na de tweede operatie had hij geheugenverlies, bleek hij verlamd en werd hij overgeplaatst naar een revalidatiecentrum. Dan zakt de moed je in de schoenen.”

Tot overmaat van ramp kreeg hij daar enkele epileptische aanvallen. Hierdoor ging hij geestelijk achteruit. Zes maanden later werd hij permanent in een verzorgingshuis opgenomen.

Steun en toeverlaat
Gelukkig had ze veel steun aan mantelzorgconsulent Ingrid Oosterling van het Steunpunt Mantelzorg Oisterwijk. “Ik kwam met Ingrid in contact toen ik het mantelzorgcompliment ging ophalen. Ze was de eerste waar ik echt mijn verhaal aan kwijt kon. Binnen de familie praat je over hoe het met je man gaat, maar niet over wat het met jou doet. Bij Ingrid kan ik dat wel.” Ingrid haakt daarop in: “Ik merkte dat Tineke het zwaar had. Ik zag dat de zorg voor haar man veel dichterbij kwam dan de zorg voor haar ouders of zwager. Tineke: “Klopt, bij hen ging ik na de zorg naar huis, deed de voordeur dicht en kwam tot rust. Nu komen alle zorgen achter mijn eigen voordeur en is het moeilijk loslaten.”

We zetten door
Tineke bezoekt haar man twee of drie keer per week in het verzorgingshuis. Elke zaterdag komt hij naar huis. Tineke: “Soms weet hij alles nog en soms weet hij niet hoe hij een boterham moet smeren of koffie in moet schenken. Bij de activiteiten speelt hij een rol, doet zijn best, maar is niet zichzelf. Bij mij is hij dat wel en dan gaan de gesprekken diep. Dat is voor ons beiden zwaar. Hij heeft me hard nodig om uit die put te komen.”
Als hij thuiskomt, gaat hij naar zijn muziekkamer. Of ze gaan naar voetbal, wandelen of naar de markt. “Het valt niet altijd mee met een rolstoel. Dan zie je overal gelukkige koppels wandelen. Maar we zetten door!”.

Bij Ingrid neem ik altijd op

Ingrid noteert de ingrijpende momenten zoals de operatie of de overplaatsing in haar agenda en belt enkele dagen later op om te vragen hoe het gaat. “Dat is zo waardevol. Toen hij van het ziekenhuis naar het revalidatiecentrum ging, was ik zo overstuur! Een dag later belde Ingrid. Ze biedt me niet alleen dat luisterend oor, maar kan zich inleven en weet waar ze over praat. Omdat ze niet in mijn wereld zit, kan ze professionele afstand houden. Soms kan het teveel worden om je verhaal te doen bij familie of kennissen, maar bij Ingrid neem ik altijd op.”

Ingrid: “Ze kan mij ook altijd bellen. De gedachte dat ik, als het nodig is, lijntjes heb met de huisarts of het sociaal wijkteam is voor veel mantelzorgers vaak al voldoende.” Tineke wil elke mantelzorger aanraden: “Doe dit soort zorg niet alleen, maar zorg dat een familielid of vriend je helpt. Zonder hulp kan mantelzorg soms erg zwaar worden. Mantelzorg begint altijd klein maar kan al snel meer tijd en zorg in beslag gaan nemen, dan je van tevoren had gedacht.”

Bent u net als Tineke ook mantelzorger? Wilt u meer weten over ondersteuningsmogelijkheden of deelnemen aan de Dag van de Mantelzorg? Neem dan contact op met Ingrid Oosterling van ContourdeTwern, 06-17163091 of ingridoosterling@contourdetwern.nl