22 Januari blaast Blowzabella blaast de GUO-concerten het nieuwe jaar 2023 in. Het markante Engelse rietblazerssextet trapt haar GUO-concert in Cultuurcentrum Tiliander af om 15:00u. Zolang voorradig verkoopt GUO op de concertdag vanaf 14:00u de laatste tickets aan haar zaalkassa (cash: geen pin!). Maar belangstellenden reserveren al tickets online in de GUO-ticketshop op www.groetenuitoisterwijk.nl.
Blowzabella met GUO in Tiliander Oisterwijk.
Hoeveel verschillende instrumenten hoor ik? Die vraag stelde de onlangs overleden Colin Irwin zich in muziekmagazine fRoots bij zijn jubelrecensie ‘Two Score’, cd uit 2018 van aangenaam Brits rariteitenkabinet Blowzabella. Zelfs voor zijn geoefende recensie-oren bleek een accuraat antwoord met ietwat Engelse understatement ‘quite a challenge’. Hij hield het op een schatting met veilige speling: 26 tot 32 stuks……?
Toegegeven: de bende speelde toen nog als septet, inclusief het Franse elektrieke draailier-wonder Gregory Jolivet. Spijtig genoeg stapte deze vreemde ‘canard’ in de bijt met hartepijn uit de Engelse band toen hij zich over een lange tijdspanne niet bij zijn zes Britse kompanen kon voegen. Vrij naar een bekende Engelstalige traditional: the sea was wide and he couldn’t swim over – and neither had he the wings to fly. Concretere oorzaak: beetje Brexshit misschien, maar toch vooral veel covid-ellende.
Cracks
Hoop dat Jolivet in betere tijden op z’n Britse nest zou terugkeren, is vooralsnog ijdel gebleken, zo niet vervlogen. Wat heet ook betere tijden? Stokbrood moest er op de plank, dus pakte hij zich samen, verzette de bakens en zette een volgende stip op de einder om daar dan maar op af te koersen. Wie op hun post bleven? De volgende cracks, met tussen haakjes naar ieders eigen goeddunken hun hoofdinstrumenten: Andy Cutting (diatonische trekzak), Jo Freya (vocalen, sax, klarinet), Paul James (vocalen, doedelzak, sax); David Shepherd (fiddle), Barn Stradling (bas), Jon Swayne (doedelzak, sax).
Niet dat dit zestal sinds Blowzabella’s geboortejaar omstreeks 1980 al binnenboord was. Hoewel de helft (James, Shepherd, Swayne) dan weer wel, terwijl er twee (Freya, Cutting) toch ook nog in de jaren tachtig al aanhaakten. Dat maakt Strandling (omstreeks millennium-wende) tot het ‘broekie’ van dienst. Anderzijds: door de jaren manifesteerde Blowzabella zich als experimenteel muzieklab, als levendige duiventil waar menig pauwstaart gretig in- en uitfladderde om vroeg of laat toch weer op de klep te vallen. Een zorgvuldig bewaard projectprofiel ook: elkaar inspireren door zich te herbronnen, zichzelf opnieuw uit te vinden en samen gesterkt voort te doen.
Getuige de qua topniveau constante op de qua discografie bijeen gespeelde variabelen, legde haar uitstraling als artistieke broedplaats de band bepaald geen windeieren. De rode draden bleven: geen tweede band als Blowzabella zo Engels, zo verrassend speels doch zo respectvol in de omgang met het Angelsaksische muzikale erfgoed.
Orkestrale sound
En dan die samensmeltende mix van rietblaasinstrumenten door de eeuwen heen, resulterend in een orkestrale jazzsound met –dankzij de doedelzakken- doordrenzende drones. Die fiddle en diatonische trekzak die hier dansend een draad doorheen rijgen, een verbindend web doorheen weven. Die basbeat die de geluidswal voortstuwt. Dat eigen werk in de geest van een stevig gewortelde traditie. Die instrumentale en vocale bewerkingen van Engelse traditionals tot dansbare arrangementen van nu. Die sprankelend swingende touch and flow, geliefd bij dansworkshops en balfolkavonden. Die frisse spirit bij concerten met zit-/luisterpubliek dat als in een prettige roes ogen en oren chronisch tekort komt.
Boeiend is ook de som van het aantal verschenen Blowzabella-albums sinds eersteling ‘Traditional Dance Music’ uit 1982. Evenmin een sinecure om die nauwgezet te turven, gezien de al dan niet officiële status van compilaties, live-opnames en speciale uitgaven die al dan niet meetellen. Onze streng afgestelde teller houdt het op minstens vijftien stuks. Althans tot nu toe, want ja, het is een tussenstand, want ja: forever young. Daarop aardig wat door de tand des tijds doorstane, tot ‘standards’ gepromoveerde juweeltjes in het Engelse, ja tot zelfs internationale folkrepertoire. Om te zwijgen van de fraaie boekwerken die tussentijds het licht zagen.
In de lappendeken van het internationaal weidse folklandschap neemt Blowzabella een unieke positie in. Het sextet is voor veel op folk geïnspireerde bands een voorbeeld, ja zelfs de standaard van hoe muzikale traditie met behoud van respect authentiek aan te vliegen vanuit een experimentele grondhouding. En anders wel voor muzikanten buiten de folkscene. Ter illustratie een citaat van Joseph Mount, aka METRONOMY: “Musically I’m inspired by all sorts: a lot of electronica, like Autechre and Funkstorung, and pop music and bands too, people like David Bowie and The Ramones, and these weird folk records like Blowzabella.”
