Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Schrijver en columnist Roland Smulders (Foto: Iris de Groot)
Mijn woonplaats Oisterwijk zet weer eens de toon. Volgens een raadslid van de VVD is het helemaal niet erg met brandende fakkels tegen politici te protesteren. Vooropgesteld dat mensen met die fakkels niet in de buurt van de eigen kinderkamer komen. Er zijn grenzen aan de vrijheid van meningsuiting. De rok mag in de hens, maar van het hemd moeten ze afblijven.
De door het raadslid geventileerde opvatting schreeuwt om een weerwoord, maar hoe moet ik reageren op dit soort verbaal wapengekletter uit liberale hoek? Door het gewoon te negeren, neem ik aan, maar dat gaat weer frontaal in tegen mijn natuur. Er een hele column aan wijden, dat gaat weer te ver, maar een klein hoekje wil er ik best voor inruimen. De wereld is toch veranderd in een gekkenhuis, dus wat kan het mij schelen. Er branden fakkels. Ze smelten de kazen. In naam van Oranje, doe open die poort.
Het voormalige sterrenkind met de kaarten blijkt ook nog actief te zijn. Fijn dat ze alsnog op haar plek is beland en dat ik haar toch niet onherstelbaar heb beschadigd met mijn lompe opmerkingen. Ze wil haar geluk nu gaan proberen in de provinciale politiek en staat als nummer drie op de lijst van Belang van Nederland, de partij van mijn grote held Wiebertje van Haga. Haar inspiratie haalt ze uit het evangelie van ongelovige Thomas en aan haar opleiding kent ze verder geen waarde toe. Wie zei dat er in deze belabberde tijd niks meer te lachen viel? Ik? Dan neem ik die woorden meteen terug. Allemaal op haar stemmen, zou ik zeggen. Carnaval is officieel dan wel voorbij, maar we plakken er gewoon nog wat maanden aan vast.
Vroeger zou ik Steef en Wiebertje geen enkele kans toedichten, maar er gebeuren de laatste tijd zoveel rare dingen, dat ik met alles rekening houd. En mocht Belang Van Nederland nog een gedeputeerde zoeken, dan ken ik nog wel iemand die ervaring heeft met het ad hoc omhelzen van vreemd gedachtengoed. Hij heeft ook ruime bestuurlijke ervaring op lokaal en provinciaal niveau, dus dat zit wel goed. Je zou hem een politieke vetplant kunnen noemen. Hij heeft niet meer verzorging nodig dan een prettig salaris, eens per maand een schouderklopje en een globale richting om zich naar toe te bewegen. Voor de rest heb je er als partij geen omkijken naar. Partijen die het moeten doen met iemand die dol is op brandende fakkels hebben het zwaarder.
Buiten Oisterwijk ziet de wereld er al niet beter uit. De Russische prins carnaval geeft in zijn redevoering alle ‘tonproaters’ het nakijken en zijn raad van elf debatteert op de staatstelevisie openlijk over het elimineren van de Amerikaanse president. Mijn laptop vraagt na het opstarten, of ik wil weten hoe de wereld er na een nucleair conflict uit zal zien. Niet echt. Een andere keer misschien.
En dan is er ook ineens positief nieuws. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Demonstranten blijken de brandende fakkels te hebben ingeruild voor fakkels met lampjes uit de opruiming van de Blokker. Ze stonden er braaf mee te zwaaien in de buurt van het Mediapark in Hilversum en toen het spannend werd, gingen ze snel naar huis. Het Oisterwijkse raadslid heeft gelijk. Tegen een dergelijk protest valt inderdaad weinig in te brengen.
Roland Smulders
