Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Roland Smulders (Foto: Iris de Groot).
Mijn bank is door de administratie gegaan en kwam tot de ontdekking dat er geen identiteitsbewijs van mij te vinden was. Of ik dat even wilde aanleveren via de app. Fluitje van cent. Iedereen kan de was doen. Wel mijn identiteitsbewijs bij de hand houden natuurlijk, maar dat had ik vermoedelijk zelf ook al begrepen.
Het fluitje van een cent bleek voor mij al te hoog gegrepen. Of ik mijn mobiel op het identiteitsbewijs wilde richten. Nee, dichterbij. Verderaf. Met minder glans. En stilhouden dat ding! Zoiets moet je al helemaal niet tegen mij zeggen. Toch maar een nieuwe poging dan. Gevolgd door nog heel veel nieuwe pogingen. Tenslotte de bevrijdende mededeling dat ik ook gewoon een foto mocht sturen. De camera van mijn mobiele telefoon is coulanter dan de chatbot van mijn bank.
Eigenlijk moet ik nu mijn gal spuien over het feit dat iedereen in mijn woonplaats Oisterwijk inmiddels aanneemt dat het zwembad in de vrije natuur zijn laatste tijd heeft gehad. Te ingewikkeld, te duur en nu ook nog te weinig personeel om het open te houden. Een doemdenker was ik, toen ik mijn zorg uitsprak. Het zal wel kloppen, maar ook een doemdenker krijgt van tijd tot tijd gelijk.
Om te voorkomen dat inwoners massaal via de achterkant het ven induiken, zal Natuurmonumenten wel komen met hekken, prikkeldraad en andere publiekwerende maatregelen. De organisatie zal ons net zolang om de oren slaan tot wij ons verlies toegeven en op zoek gaan naar ander water om ons te verkoelen. Of er moet een wonder gebeuren. Dat kan altijd nog. Een wonder in de vorm van wat gezond verstand en een bijbehorende pot met geld. Niet echt waarschijnlijk, maar dat geldt voor andere wonderen ook en toch gebeuren die soms.
In vergelijking met mijn persoonlijke frustratie over een mobiele telefoon die weigert stil te blijven hangen, is het voortbestaan van het zwembad een ver-van-mijn-bed-show. Als ik wil zwemmen, ga ik liever naar de zee. Een kwestie van minder beesten die uit zijn op mijn kostbare bloed. Natuurmonumenten zou wat beter op zijn eigen veestapel moeten letten, in plaats van te zeuren over zwembaden die niks te zoeken hebben in de natuur.
De app van de bank laat weten dat de operatie succesvol is afgerond. Ik hoop dat het zo is en dat ik bij het volgende bezoek aan de supermarkt niet onder hoongelach de plaat moet poetsen. Zelf zal ik wel weten wie ik ben, maar het systeem wenst mij niet te kennen. De groeten en nog een prettige dag verder. Voor klachten kan ik mij het beste via de app wenden tot mijn bank.
De laatste keer dat ik keek, zat er in Tilburg nog een filiaal van de bank, kan ik mij herinneren. Misschien dat ik in het geval van een dreigende catastrofe toch maar beter direct kan gaan opbiechten dat techniek en ik al heel lang met elkaar op gespannen voet staan. Het stilhouden wil de laatste tijd niet meer zo lukken. Dat levert soms problemen op. Liever in de beslotenheid van de bank uitgelachen worden dan niet meer bij mijn karige centen kunnen. De juffrouw van de bank moet het mij niet kwalijk nemen en er alsjeblieft dankjewel heel snel voor zorgen dat ik niet van de honger hoef om te komen?
Roland Smulders
