Provincie Brabant heeft een eerdere dwangsom van 50.000 euro verbeurd verklaard en een nieuwe dwangsom aangekondigd van 150.000 euro. Dit vanwege een geconstateerde levering van bouwmaterialen met een vrachtwagen op diesel. Provincie en eigenaar zijn het oneens over een al of niet benodigde vergunning; de bouw ligt voor de tweedemaal stil.
Eerlijk gezegd is het haast niet uit te leggen, dat juist de bezorging van bouwmaterialen in een gebied waar dagelijks vele auto’s rijden en ook toeleveranciers van in de buurt gelegen bedrijven welkom zijn, dit bouwproject ‘de kop kost’. Maar we gaan het proberen:
Karin Bruers wil met een stikstof neutrale bouw een hotel realiseren, met duurzame en deels hergebruikte materialen, een beoogde duurzame exploitatie waarbij juist extra gelet wordt op het terugdringen van stikstof. Een enkele bezorging van bouwmaterialen zou volgens haar onder de norm blijven. Daartoe is een gemeentelijke bouwvergunning nodig; die heeft ze. En volgens haar was er geen vergunning nodig voor de Wet natuurbescherming (Wnb); die heeft ze niet.
De provincie denkt daar anders over. Alles wat meer stikstof veroorzaakt dan nu aanwezig, moet getoetst worden door de provinciale overheid, zo is de regel. Dus hoe dan ook is volgens de provincie een vergunningsaanvraag en behandeling nodig, en die is er (nog) niet.
Na de start van de bouw, direct gelegen tegen het Oisterwijkse Natura-2000 gebied, heeft Provincie Brabant een last onder dwangsom opgelegd. De bouw moest worden stilgelegd in afwachting van de Wnb-vergunning. Bruers heeft tegen die dwangsom bezwaar ingediend en stelt dat die vergunning niet nodig is; Provincie Brabant stelt van wel. Ook in de reacties van deze week aan onze redactie is precies dat het twistpunt.
Vervolgens was er eerder dit jaar een uitspraak van de rechter, die de dwangsom heeft geschorst, in afwachting van het bezwaar. De bouw kon daarmee doorgaan, mits de bouwwerkzaamheden niet zou leiden tot ‘stikstofdepositie met significante effecten’. Over de inhoud van die uitspraak zijn beide partijen het eens, zo laten zij weten. Waar de schoen nu opnieuw wringt, is het woord ‘significant’. Ofwel, hoeveel is ‘een beetje’.
Vrachtwagens
Volgens eigenaresse Bruers mogen er een beperkt aantal vrachtwagens materialen komen leveren, omdat die – zo heeft zij laten berekenen – onder de drempel blijven. Volgens Provincie Brabant zou de uitspraak van de rechter neerkomen op ‘alleen elektrische vrachtwagens en gereedschap mogen worden gebruikt’. En daar zijn beide partijen het niet over eens.
De omgevingsdienst – die namens de Provincie controlerende werkzaamheden uitvoert – heeft volgens de Provincie ‘op 1 november geconstateerd dat bouwmaterialen werden geleverd door conventionele diesel vrachtwagens. Gedeputeerde staten van Noord-Brabant heeft vervolgens op 28 november het bezwaar tegen de dwangsom afgewezen en de 50.000 euro verbeurd verklaard. Omdat de kans bestaat dat de bouw en andere milieubelastende werkzaamheden alsnog doorgaan is deze week een tweede dwangsom aangekondigd: maximaal 150.000 euro, in stappen van 25.000 euro.’
10 maanden verder, met volgens Bruers 90.000 euro aan ingehuurde experts, een dwangsom van 50.000 euro, en kosten van een mogelijke vertraging die nog komen gaat, maakt dat Bruers zich slachtoffer voelt van volgens haar overtrokken regelgeving en handhaving. ‘We hebben geen idee waarom de Provincie ons project zo ontzettend wil tegenhouden.’
Tijdelijk
Omdat de bouw nu halfweg is, en er door het weer schade kan ontstaan aan hetgeen reeds is gerealiseerd, is nu ‘onder voorwaarden ingestemd met een beperkt aantal schadebeperkende maatregelen als het waterdicht maken van platte daken en het afsluitbaar maken van het pand,’ zo laat de woordvoerder van Provincie Brabant tot slot weten.
Ondanks dat Karin Bruers de provinciale woordvoerder beschuldigd van ‘verdraaien van waarheden’ en het ‘wegzetten als een onverantwoorde stikstof vervuilende, wars van regels ondernemer’, is zij met het slotbesluit van de provincie ontzettend blij: ‘En vooral ook het gesprek wat ik vandaag (donderdag – Red.) met de provincie heb gehad. Het lijkt erop dat we tot een oplossing kunnen komen om toch een duurzaam toekomstbestendig boetiekhotel en restaurant te mogen afmaken. We kunnen laten zien dat je nu al in Nederland 0-emissie kunt bouwen en daarna ook kunt exploiteren. Ik heb alle hoop dat we eruit gaan komen. Het is jammer dat we 10 maanden geleden niet om de tafel zijn gaan zitten. Een les voor ons allen, ga aan tafel.’
Vooralsnog beperkt de bouwstop zich tot na het moment dat de bouw wind- en waterdicht is.