Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:

Roland Smulders (Foto: Iris de Groot).

Ooit zal mijn woonplaats Oisterwijk de eer krijgen die haar toekomt. Daan Schuurmans zal een documentairereeks maken over de geschiedenis van de persvrijheid. Tot zijn verbijstering zal hij uitkomen bij een stokoude linde. Er staat een bordje over de uitslag van een bomencompetitie, maar daarover wil Daan het niet hebben. De camera zwaait naar het gebouw naast de linde. Precies daar vond liberaal Nederland de persvrijheid opnieuw uit en verdedigde deze fanatiek tegen aanvallen van buitenaf door mensen die journalistiek maar wat deden en zich toch presenteerden als bastions van het vrije woord.

De bom barstte een tijdje geleden dankzij een column, die door de redactie van het enige echte Oisterwijkse nieuwsblad – voorheen bekend als ‘Het Kerkklokje’ – vanwege een politieke content werd geweigerd. De columnist had zich dat gevaar natuurlijk moeten realiseren, maar we hebben allemaal onze zwakke momenten. Voor de goede orde: het betrof geen column van mij. De stukjes van mij werden al eerder door de betreffende redactie afgewezen, maar dan vanwege het ontbreken van elke vorm van inhoud.

Het zou allemaal niet meer dan een storm in een glas water zijn gebleven, als een raadslid uit liberale hoek de zaak niet op de politieke agenda zou hebben geplaatst, met een onhandige verwijzing naar het feit dat de gemeente Oisterwijk het blad ook gebruikte voor het tegen betaling doen van officiële mededelingen. Waarschijnlijk weet hij inmiddels zelf ook wel dat het niet ‘his finest hour’ was, maar de ellende met liberalen is, dat ze dat nooit willen toegeven. In plaats daarvan wordt de lokale partijcentrale ingeschakeld om hoog vanuit de liberale boom pek en zwavel over ons uit te sproeien.

In eerste instantie was ik van plan de wijste te zijn. Maar dan moet zo’n liberale betweter natuurlijk niet persoonlijk worden en termen als ‘onzinnig’ in de mond nemen bij het oordelen over het clubje waarvoor ik mijn stukjes schrijf. Niet dat hij geen gelijk zou kunnen hebben. Ik noemde mezelf eerder ook een nar, maar hij moet me niet gaan uitschelden. Zeker niet met zo’n toontje van ‘ik zal die Brabantse boer eens uitleggen hoe het zit’.

Mooi vind ik de liberale voorkeur voor gedrukte media, omdat de boodschap dan niet kan worden verontreinigd door opmerkingen van ontevreden inwoners. Het is diezelfde bezorgdheid die het volgens de liberale leer beter maakt in het blad met de verheven boodschap geen columns op te nemen die daar weer afbreuk aan doen. Niet omdat liberalen geen kritiek kunnen verdragen, maar gewoon omdat inwoners door de vermenging van meningen in verwarring zouden kunnen raken. Iets wat tot elke prijs vermeden moet worden. Ook als dat betekent dat de liberalen tegen hun natuur in met modder moeten gooien naar de vrijheid van anderen.

Hopelijk volgt op dit stukje weer geen liberale preek om mij op mijn ongelijk te wijzen. Columns zijn alleen bedoeld om lezers te prikkelen. Overdrijving en satire zijn toegestaan. Wie liefheeft, spaart de roede niet. Beter een columnist zoals ik dan iemand bij zijn volle verstand. Met persvrijheid heeft het niet zoveel te maken. Meer met de vrijheid van elk individu er een eigen, nog zo onzinnige mening op na te houden. Eigenlijk moet liberalen dat beter begrijpen dan wie ook.

Roland Smulders