Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Roland Smulders (Foto: Iris de Groot).
Bij mij in de straat is de rust teruggekeerd. Even tenminste, want over niet al te lange tijd zal de volgende provider wel op het idee komen een eigen glasvezelkabel in de grond te komen stoppen. Dan gaat alles weer open, loopt mijn gasaansluiting weer gevaar en hebben mensen met migraineklachten het weer even zwaar dankzij dreunende trilplaten. In naam van de vooruitgang zal een man in een gekleurd hesje mij weer komen bedreigen met verhalen over hoge kosten als ik de geboden kans niet grijp. Zolang hij niet komt met een kabel van mijn eigen provider, zal ik het er weer op wagen.
De Amerikaanse presidentsverkiezingen staan op het punt van beginnen en iedere deskundige voorspelt ellende. Dichter bij huis heb ik eindelijk de stap gezet een halfvergane pergola in stukken te zagen. De handzame stukken staan samen met stukken van enkele aangepakte struiken in een hoek te wachten op transport. Zien werken doet werken. Het is net als met eten.
De Russische president heeft laten weten dat er weer is geoefend met de inzet van kernwapens. Ik ben inmiddels op het punt aangekomen, dat ik het niet eens meer wil weten. Zolang hij bij het inzetten mijn woonplaats Oisterwijk maar links laat liggen. In de Verenigde Staten wordt binnenkort een nieuwe president geïnstalleerd. Dat hij daarmee maar in overleg gaat aan zijn enorme tafel. Wij in Oisterwijk verklaren ons soeverein van de rest van de wereld en zullen voortaan worden bestuurd door kaartleggende sterrenkinderen zonder kwade bijbedoelingen.
Bij het uitdunnen van de begroeiing in mijn tuintje is een stuk garagemuur zichtbaar geworden. Ik sta in dubio er een bord op te hangen met de tekst dat er wordt gewerkt aan terugkeer. Terug naar wat? Terug naar de saaie, redelijk voorspelbare wereld van nog niet eens zo gek lang geleden? Mij lijkt het wel wat. De in de grond aanwezige kabels waren capabel genoeg voor het verwerken van de datastroom en dreigen met kernwapens deed je als beschaafd mens niet. Oekraïne was nog heel en Israël had van boven nog niet de opdracht gekregen serieus werk te maken van de Palestijnse kwestie. Corona moest nog langskomen en Oisterwijk lag bij het huisvesten van statushouders best wel redelijk op schema.
Vreemd is het dat we er in Oisterwijk net een hele maand aandacht voor het verleden op hebben zitten, maar dat niemand de vingers wilde branden aan de recente geschiedenis van op een normale manier met elkaar omgaan. Volgende keer beter, zullen we maar zeggen. Het hoeft niet altijd bij de eerste poging te slagen.
Misschien is het een leuk idee spittende providers te verplichten hun plaats-delict voortaan te markeren met een speciaal bord. Ik stel voor er iets feestelijks van te maken, want we hebben het immers over een heuglijke gebeurtenis. Met grote letters waarschuwt het bord in vrolijke kleuren alle voorbijgangers dat ze voor het vloeken moeten bedenken dat er wordt gewerkt aan hun toekomst. Ze krijgen er een huis als een gatenkaas voor terug en een hele bos glasvezelkabels in alle kleuren van de regenboog. Definitief voorbij zijn dan de dagen dat de buurman al juicht terwijl bij een ander het doelpunt nog moet vallen. Voorbij tot de wetenschappers een manier bedenken om data nog sneller te verplaatsen en het hele circus opnieuw begint.
