Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
De wereld kan een voorbeeld nemen aan mijn woonplaats. Terwijl overal ramp op ramp wordt gestapeld, moet de nieuwsvoorziening in Oisterwijk het doen met reclame en berichten die niks om het lijf hebben. In het kader van een militaire oefening vliegt er af en toe een helikopter over. Glasvezelterroristen gaan weer eens door een gasleiding. Hoewel het ding niet op de weg mag, gaat een autoverkoper vrolijk door met het aanbieden van proefritten in iets wat op een tank voor persoonlijk gebruik lijkt. Het publieke debat spitst zich toe op de vraag of Oisterwijk eigenlijk wel een eigen nieuwsvoorziening nodig heeft.
Zelf ben ik met mijn columns ook al gecanceld door een maatschappelijk betrokken lezer uit de school van: ‘Dan pleur je toch op.’ De uitbater van de gewraakte nieuwsvoorziening is wat dat betreft in goed gezelschap. Ondank is ’s werelds loon. Profeten worden van oudsher al niet gewaardeerd in de eigen woonomgeving. Alsof hij en ik er wat aan kunnen doen dat Oisterwijk is veranderd in een suffige slaapstad. Wat moeten je schrijven als het nieuws van de dag bestaat uit een aanbod om te leren met metalen ballen naar een klein balletje te gooien? Waar is de tijd gebleven dat mijn woonplaats voorop liep bij het ontwikkelen van verwarrende verkeersconstructies?
De illegaal rondpruttelende cybertruck is ontwikkeld door Elon Musk en om eerlijk te zijn, ziet het ding op de foto er ook zo uit. De president van Tsjetsjenië kreeg er laatst eentje cadeau en die stond korte tijd later op een verlaten weg de longen uit zijn lijf te vloeken. Lelijk en notoir onbetrouwbaar: waar moet je er ook anders mee naar toe voor een proefrit dan naar Oisterwijk. Ineens begin ik te begrijpen waarom er hier in de buurt de laatste tijd zoveel bestuurders van de weg af raken. Aanstippen doe ik het onderwerp echter niet, want dan krijg ik van een of andere nieuwspurist weer de wind van voren. In dat geval loop ik me weer dagen te verbijten over het onbegrip dat mij ten deel valt. Een gevoelige natuur hebben is niet altijd een voordeel.
Zelf heb ik me ook eens gewaagd aan het hiervoor genoemde, edele balspel. Het was volgens de mensen die het zagen geen succes. Zelf vond ik het wel meevallen, want de zwier waarmee ik de ballen lanceerde, zag er volgens mij best atletisch uit. Was het niet eerder zo, dat het mij niet werd gegund ergens wel een beetje goed in te zijn? Met schande beladen moest ik beloven mezelf niet opnieuw voor gek te zetten. Zo niet, dan dreigde een totaal sociaal isolement. In mijn geval kun je de dingen niet duidelijk genoeg zeggen.
Protserig de proleet uithangen met zo’n zogenaamde cybertruck zou ik nog wel voor elkaar krijgen. Iedere autoverkoper heeft echter aan één blik genoeg om te weten dat ik geen serieuze klant ben. Ik mag er hoogstens even naast staan voor het maken van een selfie. Als ik tenminste beloof er geen vette vingerafdrukken op achter te laten. Een kwestie van een kinderhand die zich met een kleinigheid laat vullen. Wat ik ermee van plan ben, wil de verkoper nog weten. Hij vindt het wel lollig, als ik zeg de foto op te gaan sturen naar een lokaal nieuwsmedium voor het promoten van mijn columns. Lef heb ik wel.
