Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Mijn woonplaats Oisterwijk is niet altijd een plekje onder de zon waar het leven voortkabbelt. Soms vliegen de vonken er vanaf. Zo ongeveer letterlijk. Dan vliegen de onderdelen van een kunstgalerie door de lucht, of beland ik als argeloze voorbijganger ineens in een situatie met de potentie helemaal uit de hand te lopen. Deze keer is het ook weer raak. Nietsvermoedend nader ik een belangrijk plaatselijk verkeersknooppunt en moet tot mijn verrassing aanzien hoe twee andere verkeersdeelnemers zijn uitgestapt om elkaar af te rossen. Het gaat er, zoals ze dat zeggen, ‘van dik hout zaagt men planken’. Pas na enige tijd lijkt de lucht geklaard te zijn en kan ik mijn weg vervolgen.
De achtergrond van het voorval verneem ik later via het plaatselijke nieuws. Een vrachtwagenchauffeur van onbestemde herkomst heeft de bestelwagen van een zestigjarige Oisterwijker gekust. Zoiets moet je een zestigjarige Oisterwijker natuurlijk niet flikken. Die stapt dan meteen uit om foto’s te maken en op hoge toon genoegdoening te eisen. Of de ander zijn rijbewijs toevallig heeft gekregen via de Postcodeloterij? Of die ander zijn rijkunsten niet in zijn eigen woonomgeving kan gaan demonstreren? Kom aan de trots van een zestigjarige Oisterwijker en zijn creativiteit kent geen grenzen. Allemaal gedoe waarop de vrachtwagenchauffeur aan het begin van een drukke dag dus echt niet zit te wachten.
Volgens het gekleurde verhaal in de media was er sprake van vermoorde onschuld en van een door de vrachtwagenchauffeur uitgedeelde klap. In mijn herinnering gaf de Oisterwijker zich minder snel gewonnen en was er meer sprake van een gelijkspel met bijkomende schade. Een typisch voorbeeld van: waar er twee vechten, hebben er twee schuld. Zo’n vrachtwagenchauffeur moet ook niet gaan denken dat hij in Oisterwijk kan doen wat hij wil. Hij mag zijn wonden likken en aan de werkgever gaan uitleggen hoe hij ineens aan die deuk en dat strafblad komt. Boontje komt uiteindelijk altijd om zijn loontje. Ook in Oisterwijk.
De rotonde waar de confrontatie plaatsvindt, is aangelegd in een tijd dat het verkeer nog niet zo druk was. Het leek de gemeente een goed idee de doorstroming te bevorderen. Nu is de rotonde onderdeel van een hele drukke verbinding tussen de A58 en de N65, met een hoop opgewonden standjes die haast hebben en elkaar het licht in de ogen nog niet gunnen. Het recht dat er heerst, is het recht van de sterkste en de brutaalste. Voorrang wordt afgedwongen op basis van de formule snelheid maal massa. Soms gaat het mis en moet er met meer nadruk op de eigen strepen worden gestaan. Toeteren, met de vinger heel duidelijk op het voorhoofd wijzen, uitstappen voor het verduidelijken van dat gebaar. Oisterwijk is een jungle en de ‘heer in het verkeer’ nog slechts een vage herinnering.
Mijn poging het gebeuren te filmen – ik moet toch wachten tot de heren klaar zijn met het uitzetten van de piketpaaltjes – mislukt faliekant door onhandigheid aan mijn kant. Volgende keer moet ik beter letten op het scherm van de telefoon. Dan zit ik niet opnieuw met beelden van een strakblauwe lucht. Mijn welgemeende excuses aan de kemphanen die zich nu vergeefs verheugen op een leuk filmpje voor op TikTok. Als ze nadenken over een revanchematch, dan kunnen ze zich beter verzekeren van deskundige ondersteuning.
