Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Laatst werd ik op straat aangesproken. Het begon op te vallen dat ik de gebeurtenissen in mijn woonplaats Oisterwijk aan het vermijden was. Iedereen de maat nemen, maar intussen zwijgen over het nieuws dat heel Nederland al weken in zijn greep hield. Eigenlijk was dat, volgens de persoon die me vriendelijk de les kwam lezen, toch zoiets als meten met twee maten.
Hij had natuurlijk gelijk, maar ik moest even wat gas terugnemen om te voorkomen dat ik straks helemaal niet meer op de toetsen kon slaan. Vroeger kon ik onbekommerd elke koe bij de horens pakken, nu moest ik keuzes maken. Meesterbakkers waren belangrijk, maar toch minder dan een wereld die ten prooi leek te vallen aan een razende steppebrand.
Mij klonk het verweer geloofwaardig in de oren, maar ik zag dat ik de ander er niet mee wist te overtuigen. Hij wist intuïtief wat ik niet wilde toegeven: dat ik gewoon niet mee wilde werken aan de verborgen agenda van iemand die een hekel heeft aan bakprogramma’s op televisie. Misschien later, als de feiten geen andere conclusie meer toelaten. Waarschijnlijk zelfs dan niet. Wie zonder zonde is, mag de eerste steen gooien en ik sta achteraan in de rij. Alleen dat weglopen tijdens een interview om even uit te huilen was iets te veel van het goede. Mij deed het denken aan de move van Pieter Omtzigt en die scoorde er ook geen punten mee.
Mensen die geld in een onderneming stoppen, moeten weten dat het kwartje twee kanten op kan vallen. Beleggen is speculeren en speculeren doe je voor eigen rekening en risico. Er kan uiteraard sprake zijn van valsspelen, maar dan moet die beschuldiging wel ergens op gebaseerd zijn. Een tegenvallend resultaat alleen is niet voldoende om er maar mee te beginnen de eerst gesteunde ondernemer door het slijk te trekken.
Nu ik dan toch gedwongen ben me bezig te houden met wat er in mijn woonplaats Oisterwijk speelt, gun ik me de luxe me even te verkneukelen over een speeltuintje dat steeds onder water komt te staan. Je moet een Oisterwijkse ambtenaar zijn om een dergelijke voorziening uitgerekend op de bodem van een opvangbekken te plaatsen. In een andere gemeente zou tijdens het elkaar controleren waarschijnlijk de vraag worden gesteld of de bedenker het plan nog wilde aanpassen. Je kunt het roekeloos noemen, maar in Oisterwijk roemen we de moed af en toe iets te proberen. Soms valt het resultaat tegen en moet er wat nieuws worden verzonnen.
De inwoners van de dorpskern met de waterpretvoorziening moeten trouwens niet zeuren. Zij hebben een buitenzwembad. De inwoners van andere Oisterwijkse dorpskernen kunnen daar alleen met jaloerse blikken kennis van nemen. Alhoewel: stukken land die onder water komen te staan na een regenbui hebben wij ook. Desnoods organiseren we een crowdfunding om het plaatselijke grondverzetbedrijf in te schakelen. Boven de waterlijn komt een weide waar ouders tijdens het zonnen op de kinderen kunnen letten. Geluk moet je soms een handje helpen. De foto’s van zich kostelijk amuserende inwoners plaatsen we op de sociale media om te laten zien dat het leven in Oisterwijk ook zijn leuke kanten heeft. En dan willen we niks meer horen over wat onze meesterbakker allemaal fout heeft gedaan. Is dat dan niet meten met twee maten? Zeker weten!
