Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Schrijver en columnist Roland Smulders (Foto: Iris de Groot)
Het wordt steeds duidelijker dat ik nog een overblijfsel ben uit vervlogen tijden. Laatst las ik een bericht over een agent uit mijn woonplaats Oisterwijk die een goed gesprek had met de dader van een mishandeling. Mijn eerste reactie was een diep gevoel van medelijden met die dader. De oudere Oisterwijkers zullen ook nog wel de agenten kennen door wie een stouterik beslist niet apart genomen wilde worden voor een goed gesprek. Pas in tweede instantie realiseerde ik mij dat zulke praktijken tegenwoordig meteen het etiket ‘grensoverschrijdend’ krijgen en leiden tot een heleboel schrijfwerk. Ik moet nog leren dat met een goed gesprek soms gewoon een goed gesprek wordt bedoeld.
Het is gek hoe diep in de eigen jeugd meegekregen normen en waarden doorspelen in het latere leven. Toen ik nog niet zo lang geleden vol in de remmen moest om een politiewagen te ontwijken die van de verkeerde kant uit een eenrichtingsstraat kwam, gingen al mijn vezels binnen een microseconde op rood. Vooral niet beginnen over waar wij in hemelsnaam mee bezig dachten te zijn. Zoiets kon alleen maar voor een hoop ellende zorgen. Ik had natuurlijk weer de pech uitgerekend een paar agenten te treffen die zich vroeger nog wel konden herinneren. In zo’n situatie was het beter de eigen trots in te slikken en vriendelijk van alle rechten afstand te doen. Die agenten konden het tenslotte ook niet helpen dat de gemeente hen dwong tot een heel eind omrijden. Natuurlijk gingen ze op zoek naar een andere oplossing. Het was echt niet nodig daar een gesprek aan te wijden.
De koningin van het riool heeft al aangekondigd de pijlen van haar gramschap te gaan richten op andere slachtoffers. Na Matthijs en de complete sportafdeling van de NOS schijnt het nu de beurt te zijn aan een zanger van wie ik de nummers op verloren momenten pleeg mee te zingen. Er lijkt zich een tegen mij gericht patroon af te tekenen. Nog even en ik moet mijn hele leven op een andere manier gaan inrichten. Het zal Yvonne een zorg zijn, maar zelf ben ik iemand die prijs stelt op voorspelbare structuren. Dat mijn idolen ook slechte dagen hebben, neem ik graag voor kennisgeving aan. Het is echter geen reden elke keer mijn plezier te komen bederven.
Met de publieke verontwaardiging lijkt het tot nog toe mee te vallen. Moraal van het verhaal is, dat je beter een viespeuk dan een driftkikker kunt zijn. Met een goed gesprek is de kous af. Het is een kwestie van de Gooise matras gebruiken waarvoor dat ding is bedoeld. Ordnung muss sein. Als Nederland zich binnenkort weer sportief relevant gaat voelen, verwachten wij wel aan de hand te worden genomen door Jack van Gelder en Tom Egberts. De rest geloven we wel.
Mijn woonplaats Oisterwijk heeft de dans tot nu toe weten te ontspringen. Waarschijnlijk omdat er geen spionnen rondlopen die alle smakelijke en onsmakelijke details direct aan de grote klok hangen. Wij zijn toch nog van de school dat buitenstaanders er geen bal mee te maken hebben wie zich allemaal met wie heeft geamuseerd. Al helemaal geen omhooggevallen puber die op een dag aan waandenkbeelden over belangrijkheid is gaan lijden.
Roland Smulders
