Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Schrijver en columnist Roland Smulders (Foto: Iris de Groot)
Het is niet zeker dat Nederland nog een missionair kabinet heeft tegen de tijd dat deze column aan de beurt is voor plaatsing. Er komen iets meer vluchtelingen deze kant op dan liberaal Nederland lief is en premier Mark Rutte heeft zich duidelijk niet gehouden aan zijn belofte het tij met harde maatregelen te keren. Het in mijn woonplaats Oisterwijk neergestreken Tweede Kamerlid is de wei ingestuurd om te vertellen dat er qua vluchtelingenbestrijding een tandje bij moet en diens fractievoorzitter waarschuwde al dat het de laatste keer was dat zij het vriendelijk vroeg. Met langdurig lijdende toeslagenouders, trillende Groningers en wegkwijnende natuur kan een echte liberaal nog wel leven, maar als er weer asielzoekers in het gras van Ter Apel gaan liggen, dan houdt de lol op. Uiteindelijk moeten al die asielzoekers namelijk ergens naar toe en wordt het voor de liberale bolwerken steeds moeilijker de deuren gesloten te houden.
Ergens is het veelzeggend dat de liberalen hun pijlen uitgerekend richten op een probleem dat de premier met al zijn goede wil niet gaat oplossen. Ik neem voor het gemak maar even aan dat niemand binnen de VVD zo gek is voor te stellen naderende vluchtelingen preventief te ruimen met over de buurlanden scherende straaljagers of met mitrailleurnesten bij alle toegangswegen. Ze zijn er op een dag en plaatsen Nederland ondanks alle ferme taal voor de opgave er fatsoenlijk mee om te gaan. Het Oisterwijkse Kamerlid weet dat zelf natuurlijk ook wel, maar hij heeft beloofd de keiharde jongen te spelen en hij wil zijn medeliberalen niet al meteen bij de eerste gelegenheid teleurstellen.
Hoezeer tot mislukken gedoemd het weren van vastberaden migranten is, kunnen wij overal zien. Hekken en muren worden beklommen of met een tunnel bedwongen, teruggeduwde vluchtelingen proberen het gewoon net zolang tot het wel lukt en zelfs woeste wateren houden niemand tegen. Zeker niet als de stroom op gang wordt gehouden door op geld beluste mensensmokkelaars en schurkenstaten. We kunnen het probleem vriendelijk of onvriendelijk aankaarten, verschil gaat het echt niet maken.
In Oisterwijk vangen we als gemeenschap al jaren asielzoekers op. Het merendeel van hen wil niet meer dan de kans het door oorlog, honger of een andere ramp onderbroken leven weer op te pakken. Voor zover ik weet is het voortbestaan van mijn woonplaats nooit serieus in gevaar gekomen door de heen en weer fietsende nieuwkomers. Als het al tot spanningen leidt, dan vooral vanwege de verveling, omdat liberalen blijven benadrukken dat er bij de asielzoekers geen verwachtingen mogen worden gewekt op de terreinen van verblijfsrecht, huisvesting, gezinshereniging en werk.
Overtuigen zal ik de leden van de VVD waarschijnlijk niet met mijn pleidooi niet zo krampachtig te reageren op mensen die voor hulp aankloppen. Dat is jammer, want verder zie ik maar één oplossing hun gezicht nog te redden na het uitkramen van alle krijgszuchtige taal. Als ze willen voorkomen dat er opnieuw vluchtelingen in het gras van Ter Apel gaan liggen, dan moet er nu begonnen worden met het betegelen van de hele boel. Het doet de kansen voor wat betreft het kampioenschap tegelwippen weliswaar de das om, maar soms valt er aan het brengen van offers niet te ontkomen.
Roland Smulders
