Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:

Roland Smulders (Foto: Iris de Groot).

Wie heeft verzonnen dat het niet loont tegen de regels in voet bij stuk te houden? Permanent wonen in een recreatiewoning werd door de overheid altijd sterk ontmoedigd met bezoeken van ambtenaren en dwangsommen, maar het kan verkeren. Mijn woonplaats Oisterwijk gaat een recreatiegebied omzetten naar woongebied. Ineens gloren de gouden bergen waarvan de bewoners altijd hebben gedroomd aan de horizon. De aanhouder wint. Ik ben blij voor deze mensen, maar vraag mij wel of wat er gaat gebeuren met de stakkers die door een speling van het noodlot moesten uitwijken naar een recreatiewoning net buiten Oisterwijk. Voor hen zal het bericht wel even slikken zijn geweest.

Van mij mag iedere bewoner van een recreatiewoning toestemming krijgen er gezellig te blijven zitten. Mits ze natuurlijk niet direct beginnen te zeuren over allerlei aanvullende voorzieningen die door de gemeente geleverd moeten worden. Ooit zal er best mee begonnen worden deze aan te leggen, maar op dit moment groeien bij de gemeente de bomen niet tot in de hemel. Voor de verandering moeten de bewoners nu maar even gedogen dat niet alles op stel en sprong geregeld kan worden.

Wacht even! Dit zeg ik nu wel, maar ik ben bang dat de bewoners van het nieuwe woongebied niet mee zullen werken. De brieven liggen al klaar om op hoge poten van de gemeente toegang tot de moderne tijd te verlangen. Goede wegen, trottoirs, al het leidingwerk dat bij een woongebied hoort, geen idee op welke punten er allemaal een achterstand in te halen is. Als het er nog niet is, kan de gemeente wel beter eerst de gravers van het glasvezelbedrijf sturen. Dat scheelt in de noodzakelijke reparaties achteraf. Of zijn ze al geweest en heeft de gemeente gewoon gewacht of er nog wat recreatiegebied overbleef om naar woongebied om te zetten?

Gelukkig worden de bewoners van het voormalige recreatiegebied net op tijd voor vol aangezien om te mogen meepraten over de toekomst van Oisterwijk. Ze hebben er begrip voor dat de geplande 5000 huizen ergens moeten komen, maar liever niet in hun blikveld. De gemeente kan wel volhouden dat die huizen echt voor het gebied tussen Tilburg en Oisterwijk zijn voorzien, maar ze weten inmiddels dat in Oisterwijk de wonderen de wereld nog niet uit zijn. Ineens bevindt zich op de plaats van de huizen een bos en is de gemeente gedwongen tot creatief woekeren met de beschikbare ruimte.

Hopelijk komt in de ambtelijke organisatie niemand op het lumineuze idee twee en twee bij elkaar op te tellen. Oisterwijk heeft een buitenzwembad wat op de huidige locatie tamelijk ongewenst is en een voormalig recreatiegebied waar plotseling alle dromen waar kunnen worden gemaakt. Dan ga je als ambtenaar toch nadenken over de mogelijkheden van mooie huizen aan de oevers van een dito waterplas met witte stranden.

Een fraaie golfbaan met achttien holes mag in het plaatje uiteraard niet ontbreken. Dromen moet je groot doen, anders heb je er geen lol van. Het clubgebouw kan gedeeld worden met de zwemmers. Dat maakt een rendabele exploitatie haalbaar. Misschien is het te ontwikkelen resort ook de plek waar de gemeente de hangbrug wil bouwen die al op de poster van de gemeentelijke communicatie staat. Ik maakte er destijds wel een grap over, maar ook in Oisterwijk is regeren een kwestie van ver vooruitkijken. Laat het een waarschuwing zijn voor de bewoners van het voormalige recreatiegebied die denken nu ongestoord van de oude dag te kunnen gaan genieten.

Roland Smulders