Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:

Roland Smulders (Foto: Iris de Groot).

Het is zo’n bericht dat ik eerst drie keer moet lezen om er chocola van te kunnen maken. In Moergestel staat een paal aan te geven dat zich daar het middelpunt van de Benelux bevindt. De burgemeester van mijn woonplaats Oisterwijk kwam speciaal naar de aan hem toevertrouwde dorpskern om een bordje op te hangen met de vermelding van een andere dorpskern. Vanaf nu hoort Haaren er helemaal bij.

Mijn gedachten draaien sindsdien wanhopig om de waaromvraag. Hoe groot moet je probleem zijn om serieus bezig te zijn met de exacte bepaling van het middelpunt van de Benelux. Dat interesseert toch geen mens. Denkt iemand dat ik ooit naar Moergestel ben gegaan om te controleren of de inwoners daar niet stiekem het bordje van Oisterwijk hebben weggehaald? Nee toch, mag ik hopen. Wat mij betreft houden ze die paal lekker voor zichzelf en kiezen ze een vaste dag om er jaarlijks in een kring omheen te dansen. Een kinderhand is gauw gevuld.

Op een van de foto’s zie ik dat de op afstand gehouden belangstellenden inderdaad al begonnen waren met het vormen van een grote kring. De bijzetting van Haaren leeft duidelijk sterk in Moergestel. Ergens vind ik dat ook wel weer mooi en hoopgevend.

Iemand heeft de kat de bel aangebonden. Ik neem niet aan dat de inwoners van Haaren vroeger al bezig waren met de vraag naar het middelpunt van de Benelux. De Haarense jongeren met wie ik vroeger op school zat in elk geval niet. Sinds het dorp bij Oisterwijk hoort, komt er voortdurend iemand langs om te wijzen op een af andere achterstand in vergelijking met de rest van de gemeente. Er moet een moderne kiosk komen, een reus om mee te kunnen paraderen in de vaart der volkeren en nu dus weer een bordje aan een paal in Moergestel. Middelpunt van de Benelux en daar hoort voortaan ook Haaren bij. De rest van de wereld is gewaarschuwd.

Wanneer begrijpen de inwoners van Haaren eindelijk dat ze zich niet voor elk karretje hoeven te laten spannen? Hun dorp is goed zoals het is. Ze hoeven niet verrijkt te worden, uitsluitend omdat er een profeet langskomt die ter meerdere eer en glorie van zichzelf vindt dat er nog ruimte is voor verbetering. Af en toe mogen ze zo’n brenger van de blijde boodschap best met de vriendelijke groeten naar huis sturen. Er valt in de rest van Oisterwijk vast ook nog wel het een en ander te doen.

Maar goed, voor spijt is het nu dus te laat. Gedane zaken nemen volgens het aloude gezegde nu eenmaal geen keer en ze kunnen de burgemeester moeilijk vragen de verwijzing naar hun bestaan weer heel snel te verwijderen. Het bordje van Haaren hangt er en om de zaak helemaal officieel te maken, moet er natuurlijk ook een gedicht van de stadsdichter komen. Anders telt het namelijk niet echt. De inwoners van Haaren mogen zelf een gevel uitzoeken om er een gedeelte van dat gedicht op te schilderen en toeristen op die manier op het bestaan van de paal te wijzen. Leuk, mochten die toeristen er toevallig voor willen gaan staan. Bordje van Haaren op de achtergrond. De hartelijke groeten vanuit het centrum van de Benelux.

Roland Smulders