Ik liep kortelings bij het krieken van de dag langs de oevers van de Voorste en de Achterste stroom
Aan de verre einder zag ik het opkomen van de dageraad, de zon rees traag op boven de kim aan de andere kant van moeder aarde
Die geboorte van een naar verwachting heldere winterdag gaf me geestdrift Ik voelde me in mijn element en raakte opgetogen over het zonnelicht
Dat vredig toeven aan de boorden van die twee in Oisterwijk verenigde beken was voor mij, zo is gebleken, een gemoedservaring van wezenlijke waarde
En al legde deze prachtige morgenstond zo vroeg mij spijtig genoeg niet het beloofde goud in de mond
Toch waardeerde ik dit uur in het prilst van de dag waarop ik de zon weer zag vrij en blij verwijlend in de natuur aan het kabbelende water even later als een gelukzalige droom
Ik begon hevig naar een nieuwe lente en nieuwe geluiden te smachten
En zag als in een fata morgana bloemen in tuinen, op de velden, in de bermen van wegen, in de bossen en duinen en in groene grazige weiden
Die met hun prachtige kleuren en welriekende geuren ons een euforisch gevoel zullen bereiden
Zo dagdroomde ik daar over het opnieuw ontluikende groen en de weer terugkerende vogelengezangen, over de vruchten in bomen en struiken die wij weer mogen verwachten; o wat een verlangen
Denkend aan dat alles wat mij en de mensen om mij heen van sombere gevoelens kan bevrijden
Speelde daar aan die “tweenamige” vliet tussen het wuivende riet de nog ver weg zijnde lente te vroeg als een luchtspiegeling in mijn gedachten
Al mijmerend en fantaserend kwam toen ineens bij mij dit voor de geest:
Och wilde die goddelijke zon, daar ginds opkomend aan de horizon oneindig ver weg bij ons vandaan
toch maar eens iedere dag, van vroeg tot laat als een geschenk vanuit het heelal, welwillend uitbundig stralend in de hemel boven Oisterwijk, Moergestel, Heukelom en Haaren gaan staan
om zo zonniger dan ze ooit is geweest de goede mensen die daar wonen te belonen en hun harten te verwarmen
waardoor zij meer nog dan ze altijd van nature al doen elkaar in verbondenheid omarmen
en daarbij zonder het bewust te weten hun kommer en kwel vergeten
Want dan wordt hun leven op aarde een feest!
Stadsdichter
Ton van de Wouw
