Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Energieleverancier Essent wil dat de energiebelasting wordt geschrapt. De maatregel gaat mij een voordeel opleveren van achthonderd euro per jaar. Er zal natuurlijk niks van komen, dat weet ik ook wel, maar de droom blijft mooi. Het supermachtige Essent dat voor mij op de barricade klimt op de buit binnen te slepen: ‘Happy days are here again.’
De zorg voor mijn budgetbeheer komt toevallig op hetzelfde moment dat de Consumentenbond een meldpunt heeft geopend voor consumenten met een variabel energiecontract. Als ik me meld, is Essent misschien niet meer zo genegen druk uit te oefenen op de politiek. Dan krijg ik straks een paar euro terug, maar mis ik de hoofdprijs van de geschrapte energiebelasting. Het kan zijn dat ik me onnodig zorgen maak, maar wil ik het risico lopen? De vraag stellen is hem beantwoorden. Wat ik wil, is een redelijke zekerheid hebben over de houdbaarheid van mijn bestaanszekerheid. Voor iemand met een dergelijke ambitie is het ergeren van de energieleverancier gevaarlijk spel.
Zelf kies ik er de laatste jaren bewust voor de maandelijkse voorschotten ruim in te schatten. Niet een beetje ruim, maar echt zwaar over de top. Volgens de energieleverancier kan ik met het bedrag naar beneden, maar dan moet ik achteraf waarschijnlijk bijbetalen en dat gaat me dan echt niet lukken. Het is veel gemakkelijker om elke maand meer te betalen en vervolgens geld terug te krijgen. Je went snel aan een vast bedrag per maand en je krijgt als bonus een meevallertje om naar uit te kijken. Bovendien – voor mij niet onbelangrijk – hoef ik niet in de kou te zitten en kan ik rustig doorgaan met uitgebreid douchen. Wat ik doe terwijl ik onder de hete straat sta te dromen? Nadenken over wat ik zal gaan doen met het geld van de uitgespaarde energiebelasting. Ik ben niet zo sterk in het maken van verstandige keuzes.
Essent zegt zich zorgen te maken over consumenten die de rekening niet meer kunnen betalen. Vandaar de moeite die energieleveranciers willen nemen om bij de politiek te gaan lobbyen. Dat klinkt sympathiek, maar het is natuurlijk slechts één kant van de medaille. Waar energieleveranciers zich ook zorgen over maken, is dat het geld van de consument naar de overheid gaat, in plaats van naar hun portemonnee. Ze pleiten voor schrappen van belasting en hebben in de achterzak al de plannen om ongemerkt een extra greepje in de zakken van hun klanten te kunnen doen. Niet te groot, want de consument moet er geen kater aan overhouden, maar bij elkaar opgeteld valt de winst niet te versmaden.
Meerdere coalitiepartijen willen de energiekosten voor de burgers ook beperken. In dat opzicht zouden politiek en energieleveranciers er vrij snel uit moeten zijn. De praktijk is echter niet alleen gewillig, maar ook weerbarstig. Coalitiepartijen hebben momenteel echter ook te maken met kosten die de pan uitvliegen en dan gaat een overheid niet vrijwillig afstand doen van wat er aan energiebelasting binnenkomt. Er moeten cellen bijkomen, een leger worden opgebouwd, stikstofproblemen worden opgelost, gescheurde gebouwen worden hersteld. Kunnen Essent en de andere energieleveranciers hun afnemers niet op een andere manier ondersteunen? Jawel, maar dat was dan weer juist niet de bedoeling van het gesprek.
